Park Güell w Barcelonie - jedno z największych osiągnięć Antonia Gaudiego
Park Güell, jedno z najbardziej charakterystycznych dzieł słynnego architekta Antonia Gaudíego w Barcelonie. Miejsce pełne magii i mimo niewielkiego rozmiaru, pełne niesamowitych rozwiązań oraz tajemnic.
Gaudi wyprzedził epokę i na zawsze zmienił swoje ukochane miasto. Dzisiaj do Barcelony przyjeżdżają miliony turystów, wielu z nich głównie w celu zobaczenia dzieł słynnego mistrza - i większość z nich kieruje się do Parku Güell jako jednego z pierwszych miejsc.
Historia i ciekawostki
A skąd wzięła się nazwa parku? Eusebi Güell był bogatym przedsiębiorcą, który swój majątek zbił podczas katalońskiej rewolucji przemysłowej pod koniec XIX wieku. Güell poznał Antonia Gaudiego już w 1878 roku na wystawie światowej w Paryżu, od razu dostrzegając jego geniusz. Gaudi i Güell przez następne lata zbliżyli się do siebie, nie tylko z powodu spojrzenia na architekturę i wspólne interesy, ale również z powodu głębokiej wiary oraz podejście do sfery duchowej. Güell stał się bliskim przyjacielem Gaudiego i przez lata wspólnie realizowali coraz ambitniejsze plany.
Jednym z najważniejszych planów biznesowych tej dwójki było nowoczesne osiedle mieszkaniowe dla bogatych mieszkańców, zbudowane na drzewiastym wzgórzu, tak zwanej Łysej Górze (Muntanya Pelada). Osiedle miało składać się z 60 działek, widok z nich miał rozpościerać się na oddalone o kilka kilometrów morze, przejścia pomiędzy nimi miały być kręte i nawiązywać do natury. Obok nich miał znajdować się także piękny park zbudowany w harmonii z naturą, w którym każdy z mieszkańców mógł odpocząć i się zrelaksować. Budowa rozpoczęła się w 1900 roku, niestety, z powodu znacznego skomplikowania projektu, nie udało się zrealizować niemal żadnego z planów i projekt porzucono w 1914 roku. Powstał jedynie.. dzisiejszy Park Güell, trzy kilometry krętych ścieżek i mostków, oraz dwa budynki, z czego jeden mieszkalny, który miał służyć jako reklama osiedla. Właśnie w tym budynku zamieszkał sam artysta, dzisiaj mieści się tam małe muzeum poświęcone artyście.
Teren w 1922 roku został zakupiony przez władze miejskie i został otwarty dla mieszkańców. W 1984 park razem z innymi dziełami Gaudiego został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Co znajdziemy w parku?
Większość atrakcji znajdziemy w zamkniętej części parku, kolejność zwiedzania zależy od wejścia, do którego się udamy. Wejścia są cztery, dwa na górze parku, z których zejdziemy wprost na taras widokowy, uważany przez miejscowych za najdłuższą ławką świata. Ławka zaprojektowana jest w ten sposób, aby każdy mógł siedząc na niej odczuwać prywatność.
Dodatkowo kafelkowa budowla doskonale odprowadza wodę. Taras znajduje się tuż nad masywną salą kolumnową, która przypomina budowle greckie lub rzymskie, a z założenia miała służyć jako targ.
Pozostałe wejścia znajdziemy na dole parku (na dole, czyli patrząc od historycznej bramy) po obu bokach. Po obu stronach bramy znajdziemy piękne pawilony wzniesione w latach 1901-1902, w jednym z nich mieści się niewielka wystawa, w drugim sklep. Będąc na miejscu koniecznie wejdźmy do środka.
Od bramy do tarasu prowadzą schody, na których umieszczone zostały: słynna Salamandra oraz piękna instalacja imitującą jaskinię.
Po lewej stronie parku możemy przejść się krętą dróżką, oraz pospacerować po ścieżce pokrytej kamieniami, która wygląda niczym z filmu fantasy.
Jeśli mamy czas, warto pospacerować się po pozostałej (otwartej) części parku i wejść na jego wyższe poziomy. Pomimo wielu drzew łatwo znaleźć miejsca widokowe, z których zobaczymy większą część Barcelony.
